O książce: 2002 / Sartre jako dziecko stworzył dla siebie wiele ról, w tym jedną z nich była rola pisarza. W swojej autobiograficznej opowieści „Słowa” wspomina, że ​​w bibliotece „bawiły go zamyślone panie pełzające od półki do półki w daremnym poszukiwaniu autora, który zaspokoiłby ich głód; nie mogli go znaleźć, bo to byłem ja – chłopak wchodził im pod nogi, a oni nie patrzyli w moją stronę”. Co dziwne, wynalazek ten okazał się proroczy...